'Ümniyye'nin aslı 'menâ' masdarıdır. 'Menâ' sözlükte, takdir etmek demektir.



'Ümniyye' ise sözlükte, insanın kendi içinde ve hayalinde tasarlayıp varlığını kabul ettiği ve olmasını temenni edip durduğu ya da diline dolayıp durduğu şeydir.



'Ümniyye' batı dillerinde -olumsuz anlamıyla- 'ideal' kelimesiyle karşılanır.



'Ümniyye'nin çoğulu 'emâniyy'dir.



'Ümniyye'; kuruntu, boş söz, ham hayal ve genel anlamda ütopyadır. İnsanın kendi gönlünden geçirdiği, saplanıp kaldığı ve arkasından koştuğu bir düşünce, bir hayaldir. Bu hayallerden bir kısmı gerçekleşebilecek özellikte olmakla beraber, çoğu gerçekleşemeyecek, olmayacak şeylerdir. Bunlar, hiçbir delile dayanmayan kuru ve kişisel temennilerdir.



'Ümniyye', bâtıl (geçersiz) idealler, vehimler ve boş hayallerdir.