‘Tevekkül’, ‘vekalet’ kökünden türemiş bir kelimedir.



Sözlükte, kendi işini gördürmek üzere birini tayin etme, birine güvenip-dayanma demektir.



Aynı kökten gelen ‘vekil’,  kişinin kendi işini gördürmek üzere tayin ettiği, güvenip-dayandığı kimse demektir.



‘Tevkil’ ise, vekil kılma işidir ki, birine güvenip-dayanma ve onu kendi yerine ‘naib-temsilci’ olarak tayin etmedir. ‘Tevekkül’ tevkil etme, vekil kılma işidir.‘Müvekkil’, hukuk dilinde, davalının kendi yerine işini görmesi veya davasını savunması için avukat tayin eden, avukatı görevlendiren kimsedir. Müvekkilinin davasını savunan veya onun işini gören avukat ta ‘vekil’dir.[35]