İnsan için hem iyilik, hem de kötülük yolu açıktır.



“Biz, ona her iki yolu da (hayır ve şerri) göstermedik mi?” (Beled: 90/10)



“Gerçekten de nefis, kötülüğü emreder.” (Yûsuf: 12/53)



Ancak insan, arzu ve isteklerini yönlendirme, sınırlama ve frenleme gücüne sahiptir.



“Rabbinin azametinden korkup kendini şehevî arzulardan koruyana gelince, onun da varıp kalacağı yer mutlaka cennettir.” (Nâziât: 79/40-41)



Fakat her insan, nefsine hâkim olamayabilir. Demek ki insanda, bir şeyi emreden veya yasaklayan gizli bir güç vardır. Kötülüklere karşı insanı dizginleyen en önemli faktör, Allah'a inanma ve yaptıklarının hesabını verme düşüncesidir. Ahlâk eğitimi de diyebileceğimiz bu davranışları en iyi, peygamberler vermiştir. Onlar, getirdikleri  kanunlarla,  insanlar  arası  münasebetleri  en  iyi  bir şekilde ayarlamaya çalışmışlar, onları güzel ahlâka yönlendirmişler ve bu konuda en güzel birer örnek olmuşlardır. Kur’ân-ı Kerim de, peygamberimizin bu yönüne dikkatleri çekmiş, O’nun yüce bir ahlâkla yaratıldığını vurgulamıştır.[108] Ayrıca peygamberimiz de, kendisinin, “güzel ahlâkı tamamlamak için gönderildiğini”[109] ifade etmiştir.[110]