Kimilerine göre ‘asabiye’ duygusu tümüyle olumsuz bir duygu değildir. Kişide din gayreti olmazsa cihada isteksiz olur, akraba sevgisi olmazsa, onlara yardım etmeyebilir. Kabile gayreti olmazsa, onlarla ilgilenmez. Aile bağlarının, akrabaya aşırı ilginin, toplumların dayanışmasına katkısı vardır. Bu duygu soy bağlılığına dayandığı için, kimileri soylarını sağlamca korumayı başarmışlardır. Bu  duygu cemaatlar ve gruplar arasındaki işbirliğini artırır, onları manevi yönden birbirine bağlar. ‘Asabiye’ duygusu ile birbirine bağlı olan belli bir dine inananlar diğerlerine karşı daha güçlü olurlar, onlar karşısında daha bütünleşmiş bir şekil alırlar. Yerine göre siyasí ve hukukí otorite boşluğu olduğu zaman insanların  mal ve can güvenliklerinin sağlanmasında rol oynar.



Ancak bilindiği gibi İslâm asabiye’yi olumsuz anlamıyla hoş görmemiş, kan-soy bağı kardeşliği yerine din kardeşliği bağını ön plana çıkarmıştır. Mü’minleri kardeş ilan ederek, aralarındaki ilgi, yardım ve adaletin bu kardeşlik üzerine bina edilmesini emretmiştir.[705]