Kur’an’ın ‘fısk’ ya da çoğul haliyle ‘füsuk’ kelimeleriyle mü’minleri de muhatap aldığını, bir takım hataları ve günahları fısk isimiyle nitelendirdiğini görmekteyiz.



Fısk, az veya çok günah işlemek, dinin çizdiği itaat sınırlarının dışına çıkmaktır. Ancak genellikle çok günah işlemek hakkında kullanılır. Dinin ilkelerini ve ölçülerini kabul ettiği halde onları ihlâl eden, emirleri yerine getirmeyen, ya da yasakları işleyen kimselere de fasık denilir. Bu manadan hareketle günah işleyen mü’mine ‘fasık’ adı verilir. Mü’minin fıskı Din’den çıkma değil; Din’in emirlerinden sapmadır.



Kafire de fasık denilmesini sebebi ise, aklın ve temiz yaratılışın (fıtratın) gereği olan hükmü ihlâl etmesidir.[24]