Sekr:

Sarhoşluk, mest olmak, kendini kaybetmek. Tasavvufta;



a) Zâhirî ve bâtınî kayıtları bir yana bırakıp Hakk’a yönelmek.



b) Kuvvetli bir vârid (tecellî) ile kendinden geçip rûhî bir haz ve zevke erme.



c) Sekr, vecd ehline hastır. Sekr halindeki sâlik, şer’î hükümlere aykırı sözler söyleyebilir, davranışlarda bulunabilir. (s. 457-458)