Şükür İbâdeti Bir Deneme Aracıdır

         



İnsana sayısız ni’met verilmesinin sebebi onun şükreden bir kul mu yoksa nankörlük eden bir kul mu? olduğunu denemek içindir. Kur’an bunu Hz. Süleyman’la ilgili bir olayda şöyle haber veriyor:



“Yanında kitaptan bir ilim olan biri, dedi ki; ‘Ben (gözünü açıp kapamadan) onu (kraliçenin tahtını) sana getirebilirim.’ Derken (Süleyman) onu (tahtı) kendi yanında durur halde görünce dedi ki: ‘Bu Rabbimin fazlındandır. O’na şükür mü edeceğim, yoksa nankörlük mü edeceğim diye beni denemektedir…." (27/Neml, 40)



İnsan şükretmek veya küfretmek noktasında denenmektedir:



“Hiç  şüphesiz  Biz  insanı,  karmaşık  olan bir damla sudan (nutfeden) yarattık. Onu denemekteyiz. Bundan dolayı onu işiten ve gören yaptık. Biz ona yolu (sebili) gösterdik; (artık o)  ya  şükredici  olur ya  da  nankör olur.” (76/İnsan, 2-3)



Allah (cc) mü’minleri zaman zaman ‘sabır ve şükr’ ile imtihan eder. Bazen darlıkla, bazen varlıkla, bazen musibetlerle, bazen de zaferlerle dener. Kendini yeterince tanımaları için ni’met verir ve ni’met verdiğini hatırlatır. Bazen bolluk verir, bazen de bolluktan sonra darlık verir. Başlarına sıkıntı gelir, bazı şeylerden mahrum kalırlar, insanlardan eziyet görürler.



 Mü’min her türlü zorluğa ve denemeye sabreder, her türlü ni’mete ise hamd eder veya şükreder. (Bakınız: Sabır)