Kur’an, şefaat olayının daha çok Âhiretteki durumunu anlatmaktadır.



“...O’nun izni olmadan, O’nun katında şefaat edecek kimdir?...” (Bakara: 2/255) âyeti, eğer Allah izin verirse başkalarının da şefaat isteğinde bulunabileceği anlamına geldiği gibi; müşriklerin şefaat umdukları bütün putlar ve benzerleri asla şefaatçi olamazlar, çünkü Allah (c.c.) onlara böyle bir yetki vermemiştir manasına da gelir. Yûnus Sûresi 3. âyette de benzer ifadeleri görüyoruz. Allah (c.c.), kendi katından ahid (söz) almışlara[1060] Hakka şâhidlik edenlere[1061], dilediği ve râzı olduğu kimselere[1062] şefaat  etmeleri için izin vermektedir. [1063]