İslâm fıkhında hüküm, Allah’ın ve peygamberinin emir, yasak ve serbest bırakma gibi konulardaki prensiplerinin tümüne denir. Insanların işlediği fiillere; farz, vacip, sünnet, batıl, mekruh, fasit, şart, rükün gibi özelliklerin verilmesine ‘şer’í  hüküm’ denir. Bunlardan emir ve yasak kapsamında olanlara ‘teklifí hüküm’ denmektedir.



Kur’an-ı Kerim’de, insan fiilleriyle ilgili beş yüz kadar âyet vardır. Bunlara ‘ahkâm ayetleri’ denmektedir. Peygamberimizin, ahlâk, öğüt, ahiret, ibadet, muamelat (insan ilişkileri) ve ukubat (cezalar) ile ilgili hadislerine de ‘hüküm-ahkâm hadisleri’ adı verilir.



Bir konuda Allah’ın bir hükmü varsa ve O’nu gerek Kur’an’la, gerek peygamberi ile bizi bildirmişse, insana düşen o hükme teslim olmak, işlerinde Allah’ın hükmüna uygulamaktır. Allah’ın hükümleri dışındakilerine ‘cahiliyye hükmü’ denir. Inananlar cahiliyye ile hükmetmezler. (5 Maide/50)



Inananlar diní hükümlere teslim olurlar, bir konu hakkında veya insanlar hakkında hüküm verme durumda olurlarsa, adaletle hükmederler. (4 en-Nisa/58)