"Kadınların -normal ölçüler içinde- vazifeleri kadar hakları da vardır." (2/Bakara, 228).



Özellikle çocuklarına karşı, yalnız erkek değil, kadın da çobandır (Buhârî, Nikâh 81, 90; Müslim, İmâre 20). Bu hadisteki çobandan maksat, sorumluluk taşıyan, himâyesine verilenleri koruyan, muhâfaza edendir. Peygamberimiz bir soru üzerine kadının koca üzerindeki haklarını şöyle açıklamıştır: "Yediğin zaman ona da yedirmek, giydiğin zaman ona da giydirmek, yüzüne vurmamak, hakaret etmemek, küsüp evi terketmemek." (Ebû Dâvud, Nikâh 41; İbn Mâce Nikâh 3)



Kocanın hakları ve kadının vazifeleri olarak da: "Kocanın istemediği kimseyi eve almamak, izinsiz dışarı çıkmamak, meşrû isteklerini yerine getirmek, yatağını terketmemek, gücü yettiğince hoşnut kılmaya çalışmak" sayılmıştır (Hâkim, el-Müstedrek, II/188-190). Kusur ve aksaklıklarda karşılıklı sabır, tahammül, iyi niyet esastır: "Onlarla (kadınlarla) güzellikle geçinin, eğer onlardan hoşlanmıyorsanız, sabredin; hoşlanmadığınız bir şeyi Allah çok hayırlı kılmış olabilir." (4/Nisâ, 19). Rasûl-i Ekrem şöyle buyuruyor: "Üç kimsenin namazı başından yukarı bir karış bile yükselmez: Kendisini istemedikleri halde bir cemaate imam olan kişi, eşi kendisine darılmış olduğu halde geceleyen kadın, birbirine hasım olan iki kardeş." (İbn Mâce, İkame 43; Tirmizî, Salât 149)