Bugün dört İmam denilince İmam Ebu Hanife, imam Malik, İmam Şafii ve İmam Ahmed anlaşılmaktadır.



Tabi-i Tabiin döneminde ise, bu deyimle, İbn Teymiyye'nin, kendi dönemlerinin "dünya imamları" dediği şu dört imam anlaşılmakta idi.



1- Malik b. Enes[102] (Hicaz bölgesinden)



2- Evzai[103] (Şam'da)



3- Leys b. Sa’d[104] (Mısır)



4- Sevri[105] (Irak)



Ebu Ubeyd el- Kasım b. Selam döneminde de dört imam'dan şunlar kastedilirdi.



1- Şafii[106]



2- Ahmed[107]



3- İshak[108]



4- Ebu Ubeyd[109]



Sonra dört imam terimi şu isimler üzerinde istikrar bulmuştur: Ebu Hanife, Malik, Şafii ve Ahmed.[110]