l- es-Sunne adlı kitapta İmam Ahmed'in şöyle söylediği rivayet edilir: "Allah Rasulü'nün ashabının hepsinin iyiliklerini saymak ve kötülüklerinden sözetmemek, aralarında çıkan anlaşmazlıkları körüklememek de sünnettendir. Allah Rasulü'nün ashabından herhangi birine dil uzatan kimse, mübtedi (bid'at ehli) olup, pis ve kaba bir Rafizi'dir. Allah onun ne nafilesini, ne de farzını kabul etmeyecektir.



Onların sevgisi sünnettir. Onlara dua etmek Allah'a yakınlıktır. Onlara tabi olmak vesiledir. Onların eserlerine (ilimlerine, güzel amellerine) uymak fazilettir."



Daha sonra şunları söyledi: "Hiç kimsenin onlardan herhangi birisinin kötülüğünü söyleyip onları yaralamaya, ya da ayıplayıp eksik görmeye hakkı yoktur. Kim böyle yaparsa, Sultan'a onları cezalandırmak vacib olur. Böyle kimselerin bağışlanmaları da caiz değildir." (149)



2- İbnu'l-Cevzi, İmam Ahmed'in Müsedded'e yazdığı mektuptan rivayet etmiştir. Ebu Bekir, Ömer, Osman, Ali, Talha, Zübeyr, Said, Abdurrahman b. Avf ve Ebu Ubeyde el-Cerrah Allah Rasulü'nün cennetle müjdelediği sahabelerdir. Biz de onların cennetlik olduğuna iman ederiz." (150)



3- Abdullah anlatıyor:   "Babama imamlar hakkında sordum. Bana: Ebu Bekr, Ömer, Osman ve Ali, dedi." (151)



4- Abdullah rivayet ediyor: "Babama Ali'nin halife olmadığını söyleyenler hakkında sordum. Dedi ki: Bu çok kötü ve deli saçması bir sözdür." (152)



5-İbnu'l-Cevzi, imam Ahmed'den rivayet ediyor: "Hilafeti Ali için sabit görmeyen kimse, evindeki eşekten daha sapıktır." (153)



6- Ebu Ya'la, Ahmed b. Hanbel'den rivayet ediyor: "Ali b. Ebi Talib'in dördüncü halife olduğunu kabul etmeyen kimse ile ne konuşun ne de nikah yapın." (154)



(149) Menakıbu'l-lmam Ahmed, sh; 170.



(150) Menakıbu'l-lmam Ahmed, sh: 170.



(151) es-Sunne, sh: 235.



(152) es-Sunne, sh: 235.



(153) Menakıbu'l-lmam Ahmed, sh: 163



(154) Tabakatul-Hanabile, c: l, sh: 45